اشاره: سقوط ديكتاتوري مبارك در ژانويه سال ٢٠١٢ به عنوان دومين كشوري كه بهار عربي در آن به ثمر نشست اميدهاي فراواني را به وجود آورد كه مصر به عنوان كشوري با تاريخ باعظمت خود به سمت دموكراسي گام برمي‌دارد. انقلابي كه منتظر بود تا بذري كه در ژانويه كاشته بودند بتوانند در سال‌هاي آينده برداشت كنند. مردم مصر ژوئن سال ٢٠١٢ به پاي صندوق‌هاي راي رفتند تا در نخستين انتخابات آزاد و دموكراتيك رياست جمهوري شركت كنند و در روز ١٧ژوئن محمد مرسي را به عنوان نخستين رييس‌جمهور منتخب مصر معرفي كردند. محمد مرسي، دانش‌آموخته فيزيك در امريكا توانست خود را به عنوان نخستين رييس‌جمهور منتخب اين كشور معرفي كند؛ فردي كه از سوي اخوان‌المسلمين براي اين سمت معرفي شد و مي‌توانست بدل به فردي ماندگار در تاريخ مصر شود. اما هنوز يك سال از رياست‌جمهوري او نگذشته بود كه اعتراض‌ها عليه مرسي در ژوئن سال ٢٠١٣ آغاز شد؛ اعتراضاتي كه ميليون‌ها نفر از مصر را به خيابان‌ها كشاند و ارتش وي را از قدرت خلع و به‌زندان منتقل كرد و عملا مرسي به عنوان نخستين رييس‌جمهور دموكراتيك مصر سرنوشتي بهتر از زندان پيدا نكرد. حالا سه سال از واقعه كودتا عليه مرسي گذشته است. او اكنون در دادگاه‌هاي مختلف به اتهامات متعدد بايد پاسخگو باشد. او به تازگي به حبس ابد به جرم خيانت به كشور محكوم شد و به اتهام كشتار نيز به اعدام محكوم و توسط الازهر نيز اين حكم تاييد شد. اكنون نه‌تنها پس از سه سال، آينده مرسي مبهم است بلكه آينده دموكراسي در مصر نيز مبهم‌تر از آينده مرسي شده است. از همين رو گفت‌وگويي داشتيم با مجتبي اماني، رييس پيشين دفتر حافظ منافع ايران در مصر كه طي سه دوره مبارك، مرسي و سيسي در اين سمت قرار داشت و از او پس از سه سال دلايل ناكام ماندن مرسي و شخصيت او در اين جريان را مورد بررسي قرار داديم.